Author :
Abstract
Kant’ın önermeleri iki farklı gruba ayırmak amacıyla ilk defa kullandığı analitik ve sentetik ayrımından bu yana, kendinden sonra zamanla aynı ayrımı kullanan birçok filozof olmuştur. Ancak bu ayrıma kendi felsefi amaçları doğrultusunda değinen her filozofun zorunlu olarak bu ayrımdan yana bir tavır sergilediği söylenemez. Bu ayrımdan yana tavır sergilemeyen en önemli filozof şüphesiz Willard Van Orman Quine’dır. Quine, bu ayrımın varlığını ampiristlerin ampirik olmayan bir dogması ya da inancın metafizik bir ürünü olarak tanımlar. Ona göre böyle bir ayrım var değildir. Quine, Ampirizmin İki Dogması adlı eserinde bu iddiasına yönelik yeterince kanıt sunduğunun kanısındadır. Öte yandan Grice ve Strawson bu ayrımın varlığına dair güçlü bir inanca sahiptirler ve bu amaca yönelik Quine’ın iddialarına cevap niteliğinde bir makale ele alırlar. Bu amaçla yazdıkları Bir Dogmayı Savunmak adlı eserlerinde Grice ve Strawson Quine’ın iddialarını çürütmeye çalışırlar. Bu bağlamda bu çalışmadaki amaç Grice ve Strawson’un verdiği cevabın işlevsiz olduğunu göstermeye çalışmaktır.
Keywords
Abstract
Since Kant’s usage of analytic and synthetic to divide propositions into two categories, there have been many different philosophers who have used the same distinction over time. However, this does not necessarily mean that every philosopher who uses this distinction for their philosophical purposes actually favors it. The most important of all is unquestionably Willard Van Orman Quine. He defines the existence of the distinction as an unempirical dogma of empiricists or a metaphysical article of faith. To him such a distinction does not exist. He believes he offers enough proofs for this claim in his Two Dogmas of Empiricism. Alternatively, Grice and Strawson strongly believe in the distinction. Therefore, they write an article, namely In Defense of a Dogma, to refute Quine’s claims. The main objective in this study is to demonstrate that the response by Grice and Strawson does not work at all.
