Author :
Abstract
Bu makale ilk olarak Husserl'in transandantal egodan başlayarak transandantal özneler-arasılığı kurmasının solipsizm bilmecesini nasıl çözüme kavuşturduğunu gösterecektir. Ayrıca, Husserl’in Kartezyen yolla ortaya çıkardığı transandantal egonun, Kartezyen egonun kendi içine kapalı solipsizmini içermediğini ortaya koyacaktır. İkinci olarak, Husserl'in empati teorisi aracılığıyla temellendirilen ve derinleştirilen transandantal özneler-arasılığın bir incelemesi sunulacaktır. Husserl özel olarak empatiyi merkeze alan bir etik fenomenolojisi formüle etmemiş olsa da, empati kavramı üzerine yaptığı analizler büyük umut vaat etmektedir. Husserl'in transandantal özneler-arasılık analizleri empati üzerinden ilerledikçe, empati egoist olmayan bir çerçevede ilerleyecek ve empatiyi ve ahlaki eylemi motive edebilecektir. Son olarak, empatinin transandantal temelleri, Jesse Prinz’in empatinin ahlaki yargı için gereksiz olduğu ve ahlaki yargıya müdahale ettiği iddialarının çürütmek için kullanılacaktır. Cevabımız empatik tepkilerin karmaşıklığını ve değişkenliğini vurgulayacak ve bu da empatinin gerçekten de ahlaki eylemleri ve ahlaki yargıları motive edebileceğini ortaya koyacaktır.
Keywords
Abstract
This article will first reconstruct how Husserl’s exploration of the transcendental intersubjectivity, starting with transcendental ego, effectively resolves the enigma of solipsism. It will also establish that transcendental ego, as uncovered by Husserl through Cartesian way, does not embody the self-contained solipsism of a Cartesian ego. Secondly, we will give an examination of transcendental intersubjectivity, which is grounded and deepened through Husserl's theory of empathy. While Husserl did not specifically formulate a phenomenology of ethics centred on empathy, his analyses on the concept of empathy hold great promise. As Husserl's transcendental intersubjectivity analyses progress via empathy, empathy will soundly proceed through a non-egoistic framework, and it may motivate moral action. Finally, the transcendental foundations of empathy will be used to refute Jesse Prinz’s claims that empathy is unnecessary for moral judgement and interferes with it. Our answer will highlight the complexity and variability of empathic responses, and this will imply that empathy can indeed motivate moral actions and moral judgements.
