Author:
Abstract
Spinoza 1663 yılında, Casearius için Descartes Felsefesinin İlkeleri’ni (PPC) kaleme alır. Çalışmanın “Önsöz”ünü kaleme alan L. Meyer, Spinoza’nın, Descartes’ın fikirlerini olduğu gibi aktardığını, onlar üzerinde tasarrufta bulunmadığını ifade eder. Bu ifadesine rağmen eserin kimi yerlerinde Descartes’ın hiç ele almadığı konuları eklemek zorunda kaldığından da bahseder. Önsöz yazarının bu tutarsızlığı, okurun, eseri nasıl okuması gerektiği hususunda bir belirsizlik yaratmaktadır. Bu türden belirsizliklerin çözümü, eserin tamamının ve “Ek”i olan Cogitata Metaphysica’nın (CM), Descartes’ın ilgili eseri ile birlikte okunmasını gerektirir. Böylece eserde Descartes düşüncesinin ne düzeyde içerildiği ya da Spinoza’nın Descartes düşüncesinden saparak kendi fikirlerini sunup sunmadığı tespit edilebilir. Bu doğrultuda çalışmamızı sadece CM’nin ikinci kısmının ilk dokuz maddesini içerik analizi yöntemiyle incelemek üzere sınırlandırdık. Çünkü CM II’nin Tanrısal sıfatlara ilişkin bölümü, sıfatların geleneksel teolojilerden Descartes düşüncesine geçişinin ve bunun, Spinoza tarafından alımlanma ve dönüştürüm biçimlerinin göstergesi olması nedeniyle değerlidir. Bu çerçevede eserin ilgili kısmındaki düşüncelerin genel olarak Spinoza metafiziği, özel olarak ise onun sıfat teorisi açısından önemini araştırdık.
Keywords
Abstract
In 1663, Spinoza wrote Descartes’ Principles of Philosophy (PPC) for Casearius. In his foreword for the work, L. Meyer writes that Spinoza transferred Descartes’ ideas directly and didn’t make any changes. Despite this comment, he also writes that Spinoza had to make additions on issues that Descartes never discussed. This inconsistency of the foreword author creates ambiguity about how readers should read the work. In order to resolve such ambiguities, the entire work and its appendix Cogitata Metaphysica (CM) should be read along with Descartes’ related work, In this way, it is possible to determine the extent to which Descartes’ ideas are contained in the work or whether Spinoza presents his own ideas deviating from Descartes’ thoughts. To this end, we limited the present study to examine only the first nine chapters of the second part of CM using content analysis. Because the “Part II” of CM, on the divine attributes is valuable because it is an indication of the transition of attributes from traditional theologies to Descartes' thought and the way it is received and transformed by Spinoza. In this framework, we studied this part of the work in terms of the metaphysics of Spinoza generally, and the theory of attributes specifically.