Author:
Abstract
Bu çalışma Saf Aklın Eleştirisi’nde özellikle Dedüksiyon bölümünün açıklanmasında hayati önemi haiz olan ancak zor yapısı nedeniyle anlaşılması oldukça güç görünen “Şematizm” bölümüne odaklanacaktır. Şematizm, Kant’ın ömrü hayatı süre zarfından başlayarak filozof ve düşünürlerin ilgisini zorluğu ile çekmiş ve genel olarak anlaşılmazlık nedeniyle çok fazla üzerine eğilinmemiş ancak kilit niteliğinde bir bölümdür. Şematizm, Kant felsefesinde belirleyici yargıların imkânı ve Dedüksiyon bölümlerini kapsayıcı, dolayısıyla transendental felsefenin imkân zeminini kuran yapıya ışık tutar. Kant Şematizmle duyusallık ve anlama yetisi arasındaki köprüyü incelikli bir biçimde kurarak hem emprisizm hem idealizme mesafesini korumayı başarır. Bu bağlamda bu çalışma Kant’ın Saf Aklın Eleştirisi’nde ortaya koyduğu felsefi tabloyu Şematizm bölümü ile aydınlatarak Şematizmin transendental felsefe için ne denli büyük bir öneme sahip olduğuna işaret edecektir.
Keywords
Abstract
This article focuses on Transcendental Schematism in the Critique of Pure Reason. Schematism has the utmost importance for the explanation of the deduction of the categories, and application of the pure concepts to experience. As the material of sensibility and understanding are heterogeneous, schematism bears the vital role of rendering them homogeneous for the possibility of cognition. Thus, schematism both elucidates the structure of the determinate judgments and the ground of transcendental philosophy by subtly building a bridge between the sensibility and understanding. Despite its significance, schematism is often criticized for its difficulty and incomprehensibility. In this context, this study aims to illuminate the structure of schematism and underline the importance of it for transcendental philosophy as it is presented by Kant in the Critique of Pure Reason.