Author:
Abstract
Bernard Mandeville ünlü kitabı Arıların Masalı’nda yaptığı bencil insan doğası tasviri ve insanoğlunun en kötü özelliklerinden ve en alçak tutkularından oluşan dört başı mamur toplum tasarımı ile tanınır. Arıların Masalı’nın yayınlanmasından çok önce basılan satirik şiiri “Homurdanan Kovan”da erdemsiz arılarla dolu müreffeh bir kovan hikâyesi anlatır. Fabllar insanoğlunun budalalığını gösterdiği gibi insanları kendilerini analiz etmeye ve ders çıkarmaya sevk eder. Aynı şekilde Mandeville de müreffeh bir toplumda yaşayıp ve bütün nimetlerden faydalanıp hala erdemsizliklerden şikâyet etme ve homurdanmanın ne denli gülünç ve anlamsız olduğunu gösterir. İnsan doğası ile ilgili böylesi karanlık bir resminden ve erdemsizliklerle motive olan ahlaki bireylerden dolayı karamsar bir ahlaki erdem tanımı yapar. Arıların Masalı’nın ilk cildinde insanoğlunun ahlaken onay gören ve kınanan davranışları kazanmasında “hünerli siyasetçilerin” hayati rolünü işaret ederken ikinci ciltte ahlaki ayrımların yüzyıllar boyu nasıl evrildiğine dair farklı bir açıklama yapar. Bu makale Mandeville’in ben-sevgisi kuramını etraflıca incelemeyi, çağdaş Mandeville düşünürlerinin yorumlarına değinerek erdemin yapay köklerini tartışmayı amaçlamaktadır.
Keywords
Abstract
Bernard Mandeville is well-known with his portrayal of selfish human nature and his design of prosperous society comprised of the vilest characteristics and the basest passions of mankind in his famous work, The Fable of the Bees. Long before the publication of The Fable in his satirical poem, “The Grumbling Hive”, he narrates a parable based on a prosperous hive which is full of vicious bees. All fables show folly of mankind and urge people to self-analysis and lessoning in the end. Along the same line, Mandeville exposes how ridiculous and unreasonable to live in a flourishing society, pursue all benefits and still complain and grumble about vices. He comes up with a pessimistic theory of moral virtue from such a dark picture regarding human nature and viciously motivated moral agents. In the first volume of The Fable although Mandeville points out the significant role of “skilful politicians” in morally approved and blamed acts of mankind, in the second volume he gives a different account which shows how our moral distinctions evolve for ages. The aim of this paper is to examine Mandeville’s theory of self-love in detail and discuss artificial roots of morality by touching upon comments of contemporary Mandeville scholars.