Bachelard’ın felsefesi, Descartesçı-olmayan bir epistemoloji aracılığıyla, nesneyi bütünlüğü içinde dolaysız biçimde bilen öznenin yerinden edilmesi girişimidir. Kartezyen felsefeden kopuşu vurgulaması bakımından Canguilhem, Foucault gibi düşünürleri etkileyen ve postyapısalcı tartışmaların güzergahının belirlenmesine katkıda bulunan Bachelard rasyonelliğe bağlı kalmakla birlikte, kapalı rasyonel sistemlere hayır diyerek, yaşama açık, uygulamaya ve sınamaya dayanan bir bilim tasarımı ortaya koyar. Bu çalışmada da amaçlanan, rasyonalizm ile kurduğu ilişkiyi temele alarak Bachelard’ın bilimsel yaklaşımının epistemolojik kopuş, epistemolojik engel, rasyonalizmüstücülük, uygulamalı rasyonalizm, fenomenoteknik mefhumları aracılığıyla değerlendirilmesidir.
Bachelard’s philosophy is an attempt to displace the subject that knows everything in its entirety, through a non-Cartesian philosophy. Bachelard’s philosophy of “no”, a philosophy of scientific mind, which influences Canguilhem, Foucault and poststructuralist discussions, is open to life, and based on practice and testing. Thus, this study aims to evaluate Bachelard’s idea of science and his philosophy through concepts of the epistemological obstacle, epistemological rupture, surrationalism, applied rationalism, and phenomeno-technic.