Author:
Abstract
Aristoteles’in modal önermelere ilişkin görüşleri, ardıllarından bu yana akademisyenler arasında tartışma ve araştırma konusu olmuştur. Bu çalışma, Aristoteles’in tasdiksel ve modal önermeleri nasıl tanımladığını ele almakta ve bu önermeler ile tasdiksel önermeler arasındaki ilişkilere açıklık getirmektedir. Geleneksel olarak yorumcular önermeleri, özneye ait olanın yükleme de ait olduğu önermesine dayanarak yorumlamışlardır. Ancak bu araştırmada önermeler, yükleme yüklenen şeyin özneye de yükleneceği önermeler olarak yorumlanmaktadır. Bu araştırmanın sonucu, modal öncül sürecini, diğer tüm formları kapsayacak şekilde indirgenebilen ilk şekildeki Barbara ve Celarent kıyas formları üzerinden göstermektedir.
Keywords
Abstract
Aristotle’s viewpoints on modal propositions have been subjects of debate and exploration among scholars since his immediate successors. This study delves into how Aristotle defines assertoric and modal propositions and elucidates the correlations between these propositions and assertoric ones. Traditionally, commentators have interpreted propositions based on the premise that what belongs to the subject also belongs to the predicate. However, in this research, propositions are interpreted as ones in which what is predicated on the predicate will also be predicated on the subject. The outcome of this investigation demonstrates the modal premise process through the Barbara and Celarent syllogism forms in the first figure, which can be reduced to encompass all other forms.