Author:
Abstract
Derrida’nın yazılarının her yerinde görülen edebiyat, demokrasiden yasaya, politikadan etiğe, felsefeden sanata bütün külliyatının ana omurgasını oluşturur. Platon veya Sokrates gibi edebi olanı dışlayan ana felsefi figürlerin bu edebi olandan nasibini aldığı bir meydan okuma ortamında edebiyatı, felsefenin tahakkümüne bir karşı bir silah olarak kullanır. Çoğu yorumcusunun onu bir filozoftan ziyade bir edebiyat yazarı olarak görmesinin hem haklı (geleneksel felsefi kavrayış açısından) hem de haksız (Mutlağa ulaşmanın olanaksızlığına şahit olmuş bir çağda) bir tarafı vardır. Bu bağlamda son yıllarda Derrida’nın edebiyat kavrayışını anlamaya ilişkin pek çok çabanın gösterildiğini görmekteyiz. Biz bu çalışmamızda, Derrida’nın edebiyatı “tekillik deneyimi” olarak algılaması sebebiyle, onun edebiyat ile ilişkisini tekillik üzerinden ele almaya çalışacağız.
Keywords
Abstract
Literature that can be found everywhere in Jacques Derrida’s writing forms the backbone of his whole corpus from democracy to law, from politics to ethics, from philosophy to art. He uses literature as a weapon against the domination of philosophy where main philosophical figures like Plato and Socrates who exclude literature had a share of this literary work. Many interpreters of Derrida sees him not a philosopher but a literary writer and this claims are both fair (from the traditional philosophical concept) and unfair (from the era where reaching the absolute is impossible). In this sense, recent years there have been various efforts to engage Jacques Derrida's conception of literature. In this work, because of literature is the "experience of singularity" for Derrida, we will try to deal with Derrida and literature relations through the singularity.