Author:
Abstract
Pozitivist ve materyalist bilim adamı ve düşünürler evrenin saçma, anlamsız ve rastlantı sonucu oluşmuş bir yapı olduğu kanısındadır. İnsan ise, bu evrene rastgele atılmış bir varlıktır. Bu yüzden, o, burada yapayalnız ve çaresiz bir durumdadır; dahası o, evrene yabancıdır. Bu bakımdan, insan ile evren arasında tam bir karşıtlık ve düşmanlık söz konusudur. Ayrıca, modern düşünce insanın metafizik boyutunu yok saymış, yarattığı dualist felsefe insanın evren ve Tanrıdan kopmasına yol açmıştır. Biz, bu görüşlerin bu günkü çevre felaketinde oldukça önemli bir rol oynadığı kanısındayız. Daha doğrusu, bu görüşler insanlığın çevre anlayışını olumsuz bir şekilde etkilemiş, çevre kirliliğinde ve tahribatında önemli bir rol oynamıştır. Bu makalede, bu görüşler, genelde felsefe, özelde din felsefesi bakımından irdelenecek, analiz edilecek ve eleştiriye tabi tutulacaktır. Ayrıca bu görüşlerle yakından ilişkili olduğunu düşündüğümüz insanın metafizik boyutu ile İnsancı (antropik) Kozmolojik İlke konusu ele alınacak ve değerlendirilecektir. Bu iki konu insan-evren, bir bakıma parça-bütün arasında sıkı bir ilişki ve kopmaz bir bağ olduğuna işaret etmektedir. Çünkü insan-evren-Tanrı ilişkisinin güçlü ve sıkı bir biçimde yeniden kurulabilmesi için bu iki konu oldukça önemli görünmektedir. Bu yüzden, bu makalede küresel ekolojik felaketin önüne geçebilmek veya onu azaltabilmek için insanın metafizik boyutu ile insancı ilkenin çözüm noktasında potansiyel bir imkân taşıdığını düşünüyoruz.
Keywords
Abstract
According to materialist and positivist scientists and thinkers, the universe is absurd, nonsense and a coincidental structure; a human being is a coincidentally thrown being. So, he or she is all alone, desperate and extremely alienated to the universe. In this respect, there is an exact oppositeness and hostility between the human being and the universe. We think that these views have played an extremely important role in the environmental disasters we have had so far. More precisely, it seems that these views have influenced the environmental understanding of the human being adversely. In this article, these views will be examined, analyzed and criticized in terms of philosophical and philosophy of religion. Besides, the anthropic principle and the metaphysical dimension of man we think of being closely related to these views will be dealt with and evaluated. These two matters point out that human being the universe, in one respect between the part and the whole is a strict relationship and an unbreakable connection. Because these two approaches are quite important human-universe relation for being can reconstruct in a strong and strict way. Thus, we think of the anthropic principle and the metaphysical dimension of man have a potential possibility the global disaster can avoid or decrease.