Author :
Abstract
İnsanların neredeyse tamamı varlığının sürekli devam etmesini ister. Geçmişte bu arzu, ruhun ölümsüzlüğüne ilişkin dinlerin sağladığı inanç ile teskin olmaktaydı. Modern dönemde ise dinlere duyulan ilgi ve inanç azalmış, bunun sonucunda da ruhun ölümsüzlüğüne kuşku ile bakılır olmuştur. Önceden ölüm, öte dünyaya geçiş anlamına gelirken, artık ölüm insan varlığının son bulması olarak yorumlanmaktadır. Ölümden sonraki varlığının devamına ilişkin kuşku, korku ve endişeleri olan modern insan, ölüm gerçeğini kabullenmekte zorlanmakta, onu inkâr edip onunla mücadele etmeye çalışmaktadır. Ancak onun ölümü hayattan uzaklaştırma çalışmaları, ölüm endişesi ve korkusunu hayatın merkezine yerleştirmekte, başta niyet ettiğinden çok farklı sonuçlarla karşılaşmasına yol açmaktadır. Bu çalışmanın konusu, modern insanın ölüme nasıl baktığı, onu hayatından çıkarmak için hangi yollara başvurduğu, hangi araçlarla onunla mücadele ettiği ve bu çabalarının ne tür sonuçlar doğurduğudur.
Keywords
Abstract
Almost all people want their existence to continue all the time. In the past, this desire was getting satisfied with the faith of religions regarding the immortality of the spirit. In the modern era, the interest and faith in religion have diminished and consequently, the soul immortality has been looked upon with suspicion. Previously, death meant the transition to the other world; now death is interpreted as the end of a person's existence. Modern humans, who have doubts, fears, and anxieties about the continuation of their existence after death, have difficulty in accepting the fact of death; they try to deny and fight it. However, the effort to remove death from life puts the fear and worry of death in the center of life, which leads to the confrontation with very different results than originally intended. The theme of this study is how modern individuals look at death, what ways they apply to get it out of their lives, by what tools they struggle against it and what the consequences of these efforts are.
Keywords
- Aries, P. (2015). Batı’da Ölümün Tarihi. (Çev. I. Gürbüz). İstanbul: Everest Yayınla- rı.
- Bauman, Z. (2012). Ölümlülük, Ölümsüzlük ve Diğer Hayat Stratejileri. (Çev. N. Demirdöven). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Bauman, Z. (2013). Postmodernlik ve Hoşnutsuzlukları. (Çev. İ. Türkmen). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Bauman, Z. (2014). Parçalanmış Hayat: Postmodern Ahlak Denemeleri. (Çev. İ. Türk- men). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Becker, E. (2013). Ölümü İnkar. (Çev. A. Tüfekçi). İstanbul: İz Yayıncılık.
- Comte-Sponville, A. & Delumeau, J. & Farge, A. (2005). Mutluluğun En Güzel Tarihi. (Çev. S. Özen). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- Cicero (2014). Ölüme Övgü. (Çev. C. Aksoy). İstanbul: Sel Yayıncılık.
- Çabuklu, Y. (2014). Kovulanın İzi. İstanbul: Metis Yayınları.
- De Koninck, T. (2003). Yeni Cehalet ve Kültür Problemi. (Çev. İ. Malak). Ankara: Epos Yayınları.
- Epikuros. (2000). Menoikeos’a Mektup. (Çev. S. Özbek). Felsefe Logos, 12, 63-66.
- Ferguson, K. (2012). Kadîm Pythagoras Kardeşliği. (Çev. S. Arslanlıoğlu). İstanbul: Ayna Yayınevi.
- Freud, S. (2018). Savaş ve Ölüm Üzerine. (Çev. E. Yıldırım), İstanbul: Oda Yayınları.
- Gray, J. (2013). Ölümsüzleştirme Kurulu. (Çev. N. Elhüseyni). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Güngör, F. Ş. (2016). Ölüm Hakkında Çağın Felsefi Senaryosu: Hakikat mi Hiçlik mi? FLSF: Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 22, 227-240.
- Heidegger, M. (2008). Varlık ve Zaman. (Çev. K. H. Ökten). İstanbul: Agora Ki- taplığı.
- Hume, D. (2017). İntihar ve Ruhun Ölümsüzlüğü Üzerine. (Çev. B. Denizci). İstan- bul: SUB Yayınları.
- İlim, F. (2017). İlkel İnançlarda Yaşam ve Ölüm. Yaşam ve Ölüm Felsefesi. (Ed. A. Çüçen). Bursa: Sentez Yayıncılık.
- Kellehear, A. (2012). Ölümün Toplumsal Tarihi. (Çev. T. Kılınç). Ankara: Phoenix Yayınevi.
- Levinas, E. (2006). Ölüm ve Zaman. (Çev. N. Başer). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Mestrovic, S. G. (1999). Duyguötesi Toplum. (Çev. A. Yılmaz). İstanbul: Ayrıntı
- Nietzsche, F. (2011). İşte Böyle Dedi Zerdüşt. (Çev. A. Cemal). İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
- Ökten, K. H. (2016). Ölüm Kitabı: Ölüm Düşüncesinin Temel Metinleri. İstanbul: Agora Kitaplığı.
- Platon. (2001). Phaidon (çev. Hamdi Ragıp Atademir, Kemal Yetkin). İstanbul: Sosyal Yayınlar.
- Platon (2006). Sokrates’in Savunması. (Çev. E. Gören). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
- Rousseau, J-J. (2017). Émile. (Çev. Y. Avunç). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür
- Sartre, J-P. (2010). Varlık ve Hiçlik. (Çev. T. Ilgaz & G. Ç. Eksen), İstanbul: İthaki
- Seneca (2018). Ahlak Mektupları. (Çev. T. Uzel). İstanbul: Jaguar Kitap.
- Topakkaya, A. (2012). Eski Ahit’te Zaman. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16 (2), 165-178.
- Virilio, P. (2003). Enformasyon Bombası. (Çev. K. Şahin). İstanbul: Metis Yayınları. Öz: İnsanların neredeyse tamamı varlığının sürekli devam etmesini ister. Geçmişte bu arzu, ruhun ölümsüzlüğüne ilişkin dinlerin sağladığı inanç ile teskin olmaktaydı. Modern dönemde ise dinlere duyulan ilgi ve inanç azalmış, bunun sonucunda da ruhun ölümsüzlüğüne kuşku ile bakılır olmuştur. Önceden ölüm, öte dünyaya geçiş anlamına gelirken, artık ölüm insan varlığının son bulması olarak yorumlanmaktadır. Ölümden sonraki varlığının devamına ilişkin kuşku, korku ve endişeleri olan modern insan, ölüm gerçeğini kabullenmekte zorlanmakta, onu inkâr edip onunla mücadele etmeye çalışmaktadır. Ancak onun ölümü hayattan uzaklaştırma çalışmaları, ölüm endişesi ve korkusunu hayatın merkezine yerleştirmekte, başta niyet ettiğinden çok farklı sonuçlarla karşılaşmasına yol açmaktadır. Bu çalışmanın konusu, modern insanın ölüme nasıl baktığı, onu hayatından çıkarmak için hangi yollara başvurduğu, hangi araçlarla onunla mücadele ettiği ve bu çabalarının ne tür sonuçlar doğurduğudur. Anahtar Kelimeler: Ölüm, modern dönem, yas, ölüm korkusu, bilim.
