Simone de Beauvoir: Ötekiliğin Kabulü

Author :  

Year-Number: 2016-6:2
Language : null
Konu : Felsefe
Number of pages: 227-243
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

Kadınların kendilerini erkekler olmadan düşünemediklerini ve düşünülmediklerini öne süren Beauvoir’a göre erkeğin özne ve mutlak olduğu yerde, kadın yalnızca erkeğin eksik öteki’sidir. Bu bağlamda Beauvoir, kadının kendi içinde bulunduğu bu konumdan sorumlu olduğunu düşünür; zira ataerkil kültür içinde yaşayan birçok kadın, sorumluluktan kaçmanın kendisine kazandıracağını sandığı kimi kazanımlar adına söz konusu eyleminden dolayı suçludur; bazı noktalarda içinde bulunduğu esaretinden sorumludur ve bu esaretinin suç ortağıdır; çünkü öteki olmaya “çoğu zaman” kendi razı olmuştur. Bu çalışmada da kadının erkeğin “ötekisi” olarak nasıl kurulduğu ve bu kurulum üzerinden hangi gerekçelerle eksik ve yetersiz bir biçimde temsil edildiği analiz edilmeye çalışılacaktır. Bu bağlamda Beauvoir’ın İkinci Cins’i temele alınarak kadının ötekiliği kabul etmesinin altında yatan nedenlerin neler olduğu üzerinde durulacaktır.

Keywords

Abstract

Beauvoir believes that women cannot exist or be thought to exist without men. Woman is considered as the incomplete other on a situation where the man is the subject and the superior. Hence she is the incomplete other. For, in such a situation, she thinks that a woman herself is responsible for the position she is in. Many women, who live in patriarchal culture, become guilty of their own acts. Thus, in some respect, she’s responsible for being captive in this present condition. Since she herself prepares the ground for this captivity, she is to be blamed for that. Besides she often appears to concede to being other. In this study, we aim to analyze how a woman is constructed as the “other” of man and we shall discuss on the basis of Beauvoir’s The Second Sex, the reasons for woman’s acceptance of being other.

Keywords


  • Arat, N. (2010). Feminizmin ABC’si. İstanbul: Say Yayınları.

  • Bayhan, V. (2012). Beden Sosyolojisi ve Toplumsal Cinsiyet. Doğu Batı, 63, 147-165.

  • Beauvoir, S. d. (1972). Kadın “Bağımsızlığa Doğru” (çev. B. Onaran). İstanbul: Payel Yayınevi.

  • Beauvoir, S. d. (1976). Kadın “Evlilik Çağı” (çev. B. Onaran). İstanbul: Payel

  • Beauvoir, S. d. (1980a). Kadın “Genç Kızlık Çağı” (çev. B. Onaran). İstanbul: Payel

  • Beauvoir, S. d. (1980b). Kadın (çev. B. Onaran). İstanbul: Payel Yayınevi.

  • Bock, G. (2004). Avrupa Tarihinde Kadınlar (çev. Z. A. Yılmazer). İstanbul: Literatür Yayıncılık.

  • Butler, J. (2012). Cinsiyet Belası: Feminizm ve Kimliğin Altüst Edilmesi (çev. B. Ertür). İstanbul: Metis Yayıncılık.

  • Cevizci, A. (2005). Felsefe Sözlüğü. İstanbul: Paradigma Yayıncılık.

  • Cevizci, A. (2011). Felsefeye Giriş. Ankara: Nobel Yayınları.

  • Cevizci, A. (2012). Felsefenin Kısa Tarihi. İstanbul: Say Yayınları.

  • Deguy, J., & Beauvoir, S. B. (2009). Simone de Beauvoir: Özgürlüğü Yazmak (çev. E. Gökteke). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

  • Demir, Z. (1997). Modern ve Postmodern Feminizm. İstanbul: İz Yayıncılık.

  • Direk, Z. (2005). Başkalık Deneyimi: Kıta Avrupası Felsefesi Üzerine Denemeler. İstanbul: YKY.

  • Direk, Z. (2009). Simone de Beauvoir: Abjeksiyon ve Eros Etiği. Cogito, 58, 10-39.

  • Donovan, J. (2007). Feminist Teori (çev. A. Bora & M. Ağduk & F. Sayılan). İstanbul: İletişim Yayınları.

  • Durudoğan, H. Ş. (2013). Simone de Beauvoir, Özgürlük ve Kadınların İnsan Hakları. Özne, 18, 231-245.

  • Foulquie, P. (1995). Varoluşçuluk (çev. Y. Şahan). İstanbul: İletişim Yayınları.

  • Gezgin, E. (2012). Simone de Beauvoir’da İkinci Cins ve Aşkınlık Kavramı. Sosyoloji Notları, 9, 39-47.

  • Güriz, A. (2011). Feminizm Postmodernizm ve Hukuk. Ankara: Phoenix Yayınevi.

  • İmançer, D. (2002). Feminizm ve Yeni Yönelimler. Doğu Batı, 19, 151-175.

  • Kale, N. (2009). Felsefiyat. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

  • Llyoyd, G. (1996). Erkek Akıl: Batı Felsefesinde “Erkek” ve “Kadın” (çev. M. Özcan). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.

  • Romero, C. Z. (1990). Simone de Beauvoir (çev. C. Ş. Dövenler). İstanbul: Alan Yayınları.

  • Sim, S. (2006). Postmodern Düşüncenin Eleştirel Sözlüğü (çev. M. Erkan & A. Utku). Ankara: Babil Yayıncılık.

  • Skirbekk, G. & Gilje, N. (2006). Antik Yunan’dan Modern Döneme Felsefe Tarihi (çev. Ş. Mutlu). İstanbul: Kesit Yayınları.

  • Tidd, U. (2004). Simone de Beauvoir. New York: Routledge.

  • Tong, R. P. (2006). Feminist Düşünce (çev. Z. Cirhinlioğlu). İstanbul: Gündoğan

  • Vincent, A. (2006). Modern Politik İdeolojiler (çev. A. Tüfekçi) İstanbul: Paradigma

  • Walters, M. (2005). Feminizm (çev. H. Gür) Ankara: Dost Kitabevi.

  • Wittig, M. (2009). Kadın Doğulmaz (çev. Ç. Akanyıldız & Ş. Öztürk). Cogito, 58, 193-201.

  • Yılmaz, M. (2004). Simone de Beauvoir. Felsefe Ansiklopedisi, 2 (ed. A. Cevizci). İstanbul: Etik Yayınları, 214-223. Öz: Kadınların kendilerini erkekler olmadan düşünemediklerini ve düşünülmediklerini öne süren Beauvoir’a göre erkeğin özne ve mutlak olduğu yerde, kadın yalnızca erkeğin eksik öteki’sidir. Bu bağlamda Beauvoir, kadının kendi içinde bulunduğu bu konumdan sorumlu olduğunu düşünür; zira ataerkil kültür içinde yaşayan birçok kadın, sorumluluktan kaçmanın kendisine kazandıracağını sandığı kimi kazanımlar adına söz konusu eyleminden dolayı suçludur; bazı noktalarda içinde bulunduğu esaretinden sorumludur ve bu esaretinin suç ortağıdır; çünkü öteki olmaya “çoğu zaman” kendi razı olmuştur. Bu çalışmada da kadının erkeğin “ötekisi” olarak nasıl kurulduğu ve bu kurulum üzerinden hangi gerekçelerle eksik ve yetersiz bir biçimde temsil edildiği analiz edilmeye çalışılacaktır. Bu bağlamda Beauvoir’ın İkinci Cins’i temele alınarak kadının ötekiliği kabul etmesinin altında yatan nedenlerin neler olduğu üzerinde durulacaktır. Anahtar Kelimeler: Simone de Beauvoir, ötekilik, kadın, ben-öteki, ikinci cins.

                                                                                                                                                                                                        
  • Article Statistics