Author :
Abstract
Özgürlüğü felsefenin temel problemi olarak gören ve onun yalnızca zorunlulukla ilişkisinde gerçeklik kazanabileceğini öne süren Schelling, tragedyayı, özellikle de Antik Yunan tragedyalarını özgürlüğün olanağına dair bir çözüm sunması dolayısıyla plastik sanatlarla karşılaştırarak sanatın en üstün biçimi olarak değerlendirir. Antik Yunan tragedyaları ona göre özgürlüğün zorunluluk ile yani aslında yazgı ile ilişkisi içerisinde olanaklı olduğunun en somut ifadeleridir. Sözü edilen tragedyalarda kahraman hiçbir zaman yenemeyeceği yazgısına karşı mücadele ederek özgürlüğünün peşine düşer. Bu mücadelede yenilgi kaçınılmazdır, ama yenileceğini bile bile mücadele etmek en yüce eylem biçimidir. Bu eylem özgürlüğün olanağına ilişkin zemine işaret ederken aynı zamanda özgürlüğün varoluşa ilişkin bir karar olduğunu ve sanatın buna aracılık ettiğini gösterecektir.
Keywords
Abstract
Schelling, who sees freedom as the fundamental problem of philosophy and argues that it can only gain reality in its relationship with necessity, evaluates tragedy, especially Ancient Greek tragedies, as the highest form of art, comparing it with plastic arts because they offer a solution to the possibility of freedom. According to him, ancient Greek tragedies are the most concrete expressions of the possibility of freedom in their relationship with necessity and, in fact, with fate. In the tragedies mentioned, the hero pursues his freedom by fighting against a fate that he can never defeat. Defeat is inevitable in this struggle, but fighting knowing that you will be defeated is the highest form of action. While this action points to the basis for the possibility of freedom, it will also show that freedom is a decision regarding existence and that art mediates this.
