Author :
Abstract
Bu çalışma, çağdaş din felsefesini, felsefedeki çağdaş eğilimlerin metafilozofik açıdan değerlendirilmesi yoluyla ele almaya çalışır. Bunu yaparken temel olarak şu iki sorudan hareket edilir: Acaba felsefe, özü itibariyle sadece salt rasyonel bir tutum olarak mı değerlendirilmelidir? Yoksa felsefe, varoluşsal bir yöne sahip olarak varlığı bir algılayış biçimi, ona bir anlam verme şekli midir? Genel olarak felsefe yapma tarzımızın nasıllığını da belirleyen bu soruların cevabı aranırken bu çalışma boyunca günümüz felsefesinin iki büyük felsefi geleneği olan Kıta Avrupa’sı felsefesi ve Analitik felsefe geleneği arasındaki benzerlikler, farklılıklar ve özgünlüklerden hareket edilmeye çalışılacaktır. Kıta Avrupa’sı felsefesi ve Analitik felsefe geleneği arasındaki benzerlikler, farklılıklar ve özgünlükler; konu, yöntem ve yaklaşım tarzları olarak ortaya konmaya çalışılacaktır. Bunu yaparken çeşitli felsefe yapma tanımlarından ve felsefeye yüklenen farklı anlamlardan hareket edilecek, bu iki geleneğin birbirinden farkı ortaya konularak felsefi gayretin temel özellikleri belirlenmeye çalışılacaktır. Elde edilen neticelerden yola çıkılarak çağdaş din felsefesi yapma tarzları; bu iki büyük gelenek açısından değerlendirilmeye çalışılacaktır. Sonuç itibariyle de çağdaş din felsefesindeki eksiklik ya da yetersizliklerden hareketle çağdaş din felsefesinin nasıl olması gerektiği konusu ile ilgili elde edilen neticeler göz önünde bulundurularak tespit ve tavsiyelerde bulunulmaya çalışılacaktır.
Keywords
Abstract
This study tries to contextualize the contemporary philosophy of religion through a metaphilosophical assessment of contemporary trends in philosophy. While doing this the following questions are basically taken into consideration. Should philosophy be appraised as just a rational attitude in terms of its essence? or is philosophy a way of perceiving presence, giving meaning to it, having an existential aspect? Throughout this study, while looking for answers to these questions, and determining our manner of philosophizing, we will start from the similarities, differences originalities between the two great philosophical traditions of today’s philosophy, the continental European philosophy and the analytical philosophy. The similarities, differences and originalities between these two philosophical traditions will be attempted as manners of subjects, methods and approaches. While doing this various definitions of philosophizing and different meanings attributed to philosophy will be taken into consideration. The main features of philosophical effort will be determined by revealing the difference between these two great traditions. Based on acquired results contemporary styles of philosophy of religion will be evaluated in terms of these traditions. Eventually, based on deficiencies or inadequacies in the contemporary philosophy of religion, settings and recommendations will be arranged by considering the acquired results about how the contemporary philosophy should be.
Keywords
- Crockett, C. (2018). Derrida, Lacan, and Object-Oriented Ontology: Philosophy of Religion at the End of the World. Içinde Derrida after the End of Writing :Political Theology and New Materialism (ss. 74-92). Fordham University Press.
- Deleuze, G., & Guattari, F. (2020). Felsefe Nedir? (T. Ilgaz, Çev.; 13. bs). Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık.
- Giddens, A. (2018). Modernliğin Sonuçları (E. Kuşdil, Çev.; 8. bs). Ayrıntı Yayınları.
- Glock, H.-J. (2008). What is Analytic Philosophy? Cambridge University Press.
- Griffin, D. R. (1989). God and Religion in the Postmodern World: Essays in Postmodern Theology. State University of New York Press.
- Gschwandtner, C. M. (2013). Postmodern Apologetics?: Arguments for God in Contem- porary Philosophy (1. bs). Fordham University Press.
- Güngör, F. Ş. (2019). Felsefenin Sonu Mu Yeni Bir Adımı Mı? Badiou’nun Hei- degger Eleştirisine Dair Bir Değerlendirme. Turkish Studies, 14(2), 413-430. https://doi.org/10.7827/TurkishStudies.14842
- John D., C. (2006). Philosophy and Theology (1. bs). Abingdon Press.
- Knepper, T. D. (2013). The Ends of Philosophy of Religion: Terminus and Telos. Palg- rave Macmillan Publishers Limited.
- Nietzsche, F. (2006). Ecce Homo: Kişi Nasıl Kendisi Olur (C. Alkor, Çev.; 2. Basım). İthaki Yayınları.
- Özcan, Z. (2017). Din Felsefesinin Felsefesi. Içinde R. Alpyağıl (Ed.), Gelen-eksel ve Çağdaş Metinlerle Din Felsefesine Dair Okumalar-1- (ss. 51-89). İz Yayıncılık.
- Plant, B. (2013). Wittgenstein, Religious “Passion” and Fundamentalism. The Jour- nal of Religious Ethics, 41(2), 280-309.
- Tokat, L. (2021). Fenomenolojik Din Felsefesi Nedir? Din ve Felsefe Araştırmaları Dergisi, 4(7), 33-58.
- Trakakis, N. (2008). The End of Philosophy of Religion. Continuum International Publishing Group.
- Tüzer, A. (2016). Postmodernizm ve Tanrı’nın Ölümü: Öznenin Arkeolojisi Üze- rine Bir Deneme. Milel ve Nihal, 12(2), 73-124.
- Williams, J. R. (2005). Heidegger’in Din Felsefesi (M. Türkeri, Çev.; 1. bs). İzmir İla- hiyat Vakfı Yayınları. Öz: Bu çalışma ontolojik kanıtın modal versiyonunu savunan Hartshorne’un Tanrı kavramının mantıksal imkanından O’nun zorunlu varlığını çıkarımlayan yorumunu konu almaktadır. Hartshorne, klasik teizmin Tanrı anlayışına dayalı bir ontolojik kanıtın birtakım güçlüklerle karşılaştığını ve bu güçlükleri aşabilmenin yolunun neo-klasik bir Tanrı anlayışı gereği Tanrı’da varlık-aktüellik arasında bir ayrıma gidilmesi durumunda mümkün olacağını savunur. Bu nedenle bu makalede öncelikle Hartshorne’un modal kanıtı ele alınmakta, daha sonra varlık-aktüellik ayrımına dayanan neo-klasik bir yorumun ontolojik kanıta yönelik eleştirileri aşıp aşmadığı irdelenmektedir. Anahtar Kelimeler: Ontolojik kanıt, Hartshorne, Tanrı, zorunluluk, varlık, aktüellik.
