Author :
Abstract
İnsanı ahlaki bir varlık olarak tanımlayan, desteklenmiş akıl ile yetkinliğini söz yerine amelden alan dini bir ahlak anlayışını benimseyen Taha Abdurrahman, soyut akıl ve söz merkezli ahlak anlayışı karşısında “dini bir ahlak anlayışını” yeniden temellendirmeye girişir. Küresel ahlaki ethosu canlandırmayı amaçlayan düşünür, moderniteyi çağın ruhu olarak nitelendirerek ahlakı İslami bir çerçeve içerisinde yeniden inşa etmeyi dener. Söz konusu inşa, modernitenin yeniden yorumlanması çerçevesinde mevcut ahlaki krizlere çözüm üretmeyi amaçlayan ve bir nevi ahlakta sahne değişimi olarak okunabilecek bir temellendirmedir. Söz konusu anlamda bu makale, Taha Abdurrahman’ın modern özneden farklı olarak temellendirdiği ahlaki öz benliği ve buna bağlı yeni insan tanımını oluşturan kurucu epistemolojini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu çerçevede tüm karmaşıklığına rağmen onun ele aldığı meseleler eleştiri, iddia ve amaçları bakımından bütünsellikle ortaya konulmaya çalışılacaktır.
Keywords
Abstract
Taha Abdurrahman who describes the human being as a moral being and adopts religious morality based on practice with the supported reason (muayyad) instead of theory, attempts to regrounds “religious understanding of morality” against abstract thinking and logocentric morality. To revive universal moral ethos, by characterizing modernity as the soul of the age, he reasserts its morality in the Islamic perspective. Through this recommentary of modernity, he aims to produce solutions for present moral crisis’ and his foundation of morality can be seen as a kind of scene change in morality. By this means, this article aims to put forth Taha Abdurrahman’s moral self as distinct from the modern agent, and his constituent epistemology that makes a new human definition. From this perspective, despite all complexity, issues in his studies are tried to exhibit with respect to critics, claims, and targets in their own meaning context.
Keywords
- Abdurrahman, T. (2006). Ruhu’l-Hadâse, el-Medhâl ilâ Te’sisi’l-Hadâseti’l-İslamiyye. Fas: el- Merkezu’s-Sekâfîyyü’l-Arabî.
- Abdurrahman, T. (2012). Rûhu'd-Din min Dayki'l-Almâniyye ilâ Si’âti'l-İ'timâniyye. Fas: el-Merkezü's-Sekâfîyyü’l -Arabi.
- Abdurrahman, T. (2017). Dînü’l-Hayâ’ mine’l-Fıkhi’l-İtmârî ile’l-Fıkhi’l-İtmânî: Usulü’n- Nazari’l-İtmani, C.1, Beyrut, el-Müessesetü’l-Arabiyye li’l-Fikr ve’l-İbda.
- Abdurrahman, T. (2020a). Ahlak Sorunsalı: Batı Modernitesinin Ahlaki Eleştirisine Bir Katkı (çev. T. Uluç). İstanbul: Pınar Yayınları.
- Abdurrahman, T. (2020b). Bilgi Ahlaktan Ayrıldığında (çev. A. Keskinsoy). Ankara: Pınar Yayınları.
- Abdurrahman, T. (2020c). Dini Amel ve Aklın Yenilenmesi (çev. M. E. Güleçyüz). Ankara: Pınar Yayınları.
- Ateş, M. (2019). Modernitenin Felsefesi Temelleri ve İslam: Taha Abdurrahman’ın Felse- fesi Özelinde. Ankara: Eskiyeni Yayınları.
- Birouk, M. (2016). Taha Abderrahman’s Moral and Spiritual Foundations of Dialo- gue. Global Media Journal, Canadian Edition, Vol. 9, pp. 115- 120.
- Çitil, A. (2015). Cennetten Yeryüzüne İnme Ayetleri İtibariyle Ahlak Tecrübesinin Kuruluşu, Ahlakın Temeli (ed. Ö. Türker). Ankara: Nobel Yayınları.
- Dow, S. C. (2009). David Hume and Modern Economics. Capitalism and Societ. Vo- lume 4, Issue 1, Article 1, ss. 10- 11.
- Haakonssen, K. (2006). The Cambridge History of Eighteenth-Century Philosophy, New York: Cambridge University Press.
- Hallaq, W. (2020). Modernitenin Reformu: Abdurrahman Taha’nın Felsefesinde Ahlak ve Yeni İnsan (çev. Tahir Uluç). İstanbul: Ketebe Yayınları.
- Harman, G. (2000). Explaining Value. New York: Oxford University Press.
- Heidegger, M. (2011). Varlık ve Zaman (çev. K. H. Ökten). İstanbul: Agora Kitap- lığı.
- Hume, D. (2015). İnsan Doğası Üzerine Bir İnceleme (çev. E. Baylan). Ankara: Bilgesu Yayıncılık.
- Kant, I. (2009). Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi (çev. İ. Kuçuradi). Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu Yayınları.
- Kant, I. (2017). Arı Usun Eleştirisi (çev. A. Yardımlı). İstanbul: İdea Yayınları.
- Kılıç, E. (2020a). Ahlakta Perspektif Değişimi: 18. Yüzyıl Sivil Toplum Belirlenimi. UMDE Dini Tetkikler Dergisi-UMDE Journal of Religious Inquires 3/2, Aralık/December, ss. 207-222.
- Kılıç, E. (2020b) Metafiziksel İyi’den Değer’e: Ahlakın Yolculuğu. Doktora Tezi. An- kara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- MacIntyre, A. (2001). Erdem Peşinde (çev. M. Özcan). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Maşalı, M. E. (2015). Tâhâ Abdurrahman’ın Modernite ve Modernist Kur’an Yo- rumlarına Yönelik Eleştirisi. İslam Araştırmaları Dergisi, Sayı:34, ss.1-51.
- Schmitt, K. (2014). Siyasal Kavramı (çev. E. Göztepe). İstanbul: Metis Yayınları.
- Taylor, C. (2008). Benliğin Kaynakları: Modern Kimliğin İnşası (çev. S. A. Baş-B. Baş). İstanbul: Küre Yayınları.
- Türer, C. (2010). Modernliğin Yöntem Tiranlığı. Eskiyeni / 17 (Haziran 2010), 5-10.
- Türer, C. (2017). Ahlaktan Felsefeye Felsefeden Ahlaka. İstanbul: Dergâh Yayınları.
- Türer, C. (2019). Normatif Etikler, Etik ve Etik Sorunlar (ed. C. Türer). Ankara: No- bel Yayınları.
- Türker, Ö. (2019). Ahlak: Yeni Bir Yaklaşım. İstanbul: Ketebe Yayınları.
