Author :
Abstract
Bireyler sadece hukuk bağlamında hakiki ahlaki yükümlülüklere sahipler midir? Yasama organının bazı gereklilikler ihdas etmesi, vatandaşlara itaat etmek için pratik bir neden sunmanın yanında ahlaki bir neden de verir mi? Böyle bir ahlaki neden, çıkarılan yasayı onaylamayan veya ilke itibariyle bu yasanın yanlış olduğunu düşünen bireyler için de geçerli midir? Eğer bireylerin bu nitelikte ahlaki yükümlülüğü yoksa o zaman devletin cebir kullanma ehliyeti ciddi ölçüde, belki de tümüyle, boşluğa düşer. Bunun yanı sıra toplumda itaatsizlik baş gösterir. Bu nedenle itaat yükümlülüğü her toplumda zorunlu görülmüştür. Bu çalışmada yükümlülüklerin nasıl temellendirildiği, itaat etmemizin gerekçesi olarak ne gösterildiğini tartışacağız. Bununla birlikte haksız olan bir yasaya karşı itaat yükümlülüğümüzün olup olmadığını ele alacağız. Aynı zamanda yükümlülüğün, politik işlevleri desteklemek için ahlaki bir temelinin olmayacağını iddia edeceğiz.
Keywords
Abstract
Do individuals only have real moral obligations within the legal framework? Does the legislator's imposition of certain requirements give citizens a practical reason to obey, as well as a moral reason? Does such a moral reason also apply to people who disapprove of the adopted law or who believe that this law is wrong in principle? If individuals have no such moral obligation, then the state's ability to use force falls seriously, perhaps entirely, into a vacuum. In addition, disobedience occurs in society. For this reason, the obligation to obey is deemed necessary in every society. In this study, we will discuss how obligations are founded and what is shown to be the reason for our obedience. However, we will consider whether we have an obligation to obey an unjust law. We will also argue that the obligation will have no moral basis to support political functions.
Keywords
- Arneson, R. J. (1982). “The Principle of Fairness and Free Rider Problems”. Ethics, 92(4), 616-633
- Bentham, J. (1977). A Comment on The Commentaries and A Fragment on Government. (J. Burns, & H. Hart,) London: Athlone Press.
- Brandt, R. (1964). The Concepts of Obligation and Duty. Mind(73), 374–93.
- Dworkin, R. (1998). Law's Empıre. Portland: Hart Publıshıng.
- Dagger, R. (1993). “Playing Fair with Punishment”. Ethics, 103(3), 473-488.
- Dagger, R. (1997). Civic Virtues: Rights, Citizenship, and Republican Liberalism. New York: Oxford University Press.
- Estlund, D. (2008). Democratic Authority: A Philosophical Framework. New Jersey: Princeton: Princeton University Press.
- Gilbert, M. (2006). A Theory of Political Obligation. Oxford: Oxford University Press.
- Gilbert, M. (2013). Joint Commitment: How We Make The Social World. Oxford: Oxford University Press.
- Green, T. H. (1999). Lectures on the Principles of Political Obligation and Other Writings. Canada: Batoche Books.
- Green, L. (2002). “Law and Obligations”. J. C. Shapiro(Ed.). The Oxford Handbook of Jurisprudence and Philosophy of Law. Oxford: Oxford University Press.
- Hart, H. (1955). Are There Any Natural Rights? Philosophical Review, 64(2), 175-191.
- Hart, H. L. (1982). Essays on Bentham: Studies in Jurisprudence and Political Theory. Oxford: Oxford University Press.
- Hobbes, T. (2014). Levıathan. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Hume, D. (1985). Essays Moral, Philosophical and Literary. E. F. Miller (Ed.). Indianapolis: Liberty Press.
- Hume, D. (2009). İnsan Doğası Üzerine Bir İnceleme. (Ç. E. Baylan, Çev.) Ankara: BilgeSu Yayıncılık.
- Klosko, G. (2004). The Principle of Fairness and Political Obligation. Lanham: Rowman.
- Klosko, G. (2005). Political Obligations. Oxford: Oxford University Press.
- Klosko, G. (2011). “Are Political Obligations Content Independent?”. Political Theory, 39(4), 498-523.
- Kropotkin, P. A. (2015). Anarşi. (Çev. I. Ergüden). İstanbul: Kaos Yayınları.
- Nozick, R. (2015). Anarşi, Devlet ve Ütopya. (A. Oktay, Çev.) İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- Parekh, B. (1993). A Misconceived Discourse on Political Obligation. Political Studies(41), 236-251.
- Rawls, J. (1971). A Theory of Justice. Cambridge: Harvard University Press.
- Rawls, J. (1969). “The Justification of Civil Disobedience”. American Political Science Association, (s. 176-189).
- Rawls, J. (1964). “Legal Obligations and the Duty of Fair Play”. S. Hook (Ed.). Law and Philosoph (3-18). New York: New York University Press.
- Rawls, J. (2001). “Sivil İtaatsiziğin Tanımı ve Haklılığı”. Y. Coşar (Ed.). Kamu Vicdanına Çağrı Sivil İtaatsizlik (s. 55-78). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Raz, J. (2006). “The Problem of Authority: Revisiting the Service Conception”. Minnesota Law Review, (90), 1003-1044.
- Simmons, A. J. (1996). Associative Political Obligations. Ethics, 106(2), 247-273.
- Simmons, A. J. (1979). “The Principle of Fair Play”. Philosophy & Public Affairs, 8(4), 307-337.
- Steinberger, P. (2004). The Idea of the State. Cambridge: Cambridge University
- Tamir, Y. (1993). Liberal Nationalism. NJ: Princeton: Princeton University Press.
- Wacks, R. (2016). Hukuk Kuramını Anlamak. (Çev. Ş. Ünver, S. Ünver, F. Süzgün). Ankara: Astana Yayınları. Öz: Bireyler sadece hukuk bağlamında hakiki ahlaki yükümlülüklere sahipler midir? Yasama organının bazı gereklilikler ihdas etmesi, vatandaşlara itaat etmek için pratik bir neden sunmanın yanında ahlaki bir neden de verir mi? Böyle bir ahlaki neden, çıkarılan yasayı onaylamayan veya ilke itibariyle bu yasanın yanlış olduğunu düşünen bireyler için de geçerli midir? Eğer bireylerin bu nitelikte ahlaki yükümlülüğü yoksa o zaman devletin cebir kullanma ehliyeti ciddi ölçüde, belki de tümüyle, boşluğa düşer. Bunun yanı sıra toplumda itaatsizlik baş gösterir. Bu nedenle itaat yükümlülüğü her toplumda zorunlu görülmüştür. Bu çalışmada yükümlülüklerin nasıl temellendirildiği, itaat etmemizin gerekçesi olarak ne gösterildiğini tartışacağız. Bununla birlikte haksız olan bir yasaya karşı itaat yükümlülüğümüzün olup olmadığını ele alacağız. Aynı zamanda yükümlülüğün, politik işlevleri desteklemek için ahlaki bir temelinin olmayacağını iddia edeceğiz. Anahtar Kelimeler: Birey, politik yükümlülük, yasal yükümlülük, fair play, ortak yükümlülükler.
