Author :
Abstract
Cezalandırma üzerine tartışmaların özü itibariyle devlet teorileri ile benzerlik gösterdikleri ve her ikisinin de dile getirildikleri çağın siyasal-teolojik çerçevelere dayandığı söylenebilir. Hegel’in ceza teorisi Hegel’in ceza teorisi tam da böyle bağlam içinde anlam kazanır. Hegel birey ile toplum arasındaki ilişkinin yeniden düzenlendiği modern dönemde kendini gösteren dönüşümler ışığında cezanın ve dolayısıyla suçun kökensel olarak yeniden tanımlanması gerektiği önerisi ile dikkat çekmektedir. Bu çalışmada Hegel’in hak ve tanınma bağlamında temellendirdiği ceza teorisi öncelikle tarihsel olarak konumlandırılmaya çalışılacaktır. Ardından cezayı bir sonuç; adaletin bir tecellisi olarak gösteren genel eğilimden farklı olarak kurucu bir kavram olarak nasıl temellendirildiği tartışılacaktır. Hegel kapitalizmin ve anayasal bir devlet düzeninin yavaş yavaş tüm dünyaya yayılmakta olduğu bir dönemde suç ve cezayı tartışırken eski biçimlerin revize edilmesinin; daha açık bir anlatımla ise kutsalın akıl ile ikame edilmesinin yeterli olmadığını ileri sürmektedir. Hegel’e göre modern dünyada ceza, olması gereken aracılığıyla belirlenen suç bağlamında bir sonuç değil aksine suçu mümkün kılan edimdir.
Keywords
Abstract
It can be said that the discussions on punishment are based on politico-theological frameworks of its era. Hegel's theory of punishment gains its meaning in a similar context. Hegel draws attention with the proposal that crime and hence punishment should be redefined radically in the light of the transformations of modernity. In this study, Hegel's theory of punishment in the context of rights and recognition will be positioned historically. It will be tried to discuss how Hegel is based on a constructive concept unlike the general tendency that shows punishment as a result and a manifestation of justice. Hegel argues that revising old forms is not enough when discussing crime and punishment at a time when capitalism and a constitutional state order are slowly spreading all over the world. According to Hegel, punishment in the modern world is not an outcome in the context of the crime determined through what it should be, but rather the act that makes crime possible.
Keywords
- Beccaria, C. (2003). Suçlar ve Cezalar (Robert Badinter’in Önsözüyle) (Z. Özbayrak, Trans.). Ankara: Çağdaş Hukukçular Derneği.
- Dickey, L. (1987). Hegel: Religion, Economics, Politics1770-1807 Cambridge: Cambridge University Press.
- Flechtheim, O. K. (1947). Hegel and the Problem of Punishment. Journal of the History of Ideas, 8(3), 293-308.
- Harris, H. S. (1993). Hegel's Intellectual Development to 1807. In F. C. Besier (Ed.), The Cambridge Companion to Hegel: Cambridge University Press.
- Hassamer, J. (1990). German Legal Philosophy and The Criminal Law. Tel Aviv University Studies in Law, 187-194.
- Hegel, G. W. F. (1983). Hegel and The Human Spirit: A Translation of The Jena Lectures on The Philosophy of Spirit (1805-6) with commentary by Leo Rauch. Detroit: Wayne State University Press.
- Hegel, G. W. F. (1996). The Spirit of Christianity and It's Fate. In R. Kroner (Ed.), Early Theological Writings: University of Pennsylvania.
- Hegel, G. W. F. (2006). Tüze Felsefesi (A. Yardımlı, Trans.). İstanbul: İdea.
- Hinchman, L. P. (1982). Hegel's Theory of Crime and Punishment. The Review of Politics, 44(4), 523-545.
- Hobbes, T. (2007). Leviathan (S. Lim, Trans.). İstanbul: YKY.
- Kant, I. (1991). The Metaphysics of Morals (M. Gregor, Trans.). United States of America: Cambridge University Press.
- Küçüktaşdemir, Ö. (2014). Aydınlanma ve Ceza Hukuku. TBB Dergisi(113), 57-98.
- Locke, J. (1980). Second Treatise of Government. Indiana: Hackett Publishing Company.
- McTaggart, J. E. (1986). Hegel's Theory of Punishment. International Journal of Ethics, 4(6), 479-502.
- Merle, J. C. (2009). German Idealism and The Concept of Punishment (J. J. Kominkiewicz, Trans.). New York: Cambridge University Press.
- Peters, F. E. (1967). Greek Philosophical Terms: A Historical Lexicon. New York: New York University Press.
- Retornaz, E. A. (2014). Beccaria’nın Hapis Cezasına Bakışı Üzerine Bir Değerlendirme. Türkiye Barolar Birliği Dergisi(112,), 93-106.
- Roth, M. (1995). Mesopotamian Legal Tradition and The Laws of Hammurabi. Chicago-Kent Law Review(71), 19-22.
- Rousseau, J. J. (2006). Toplum Sözleşmesi (V. Günyol, Trans.). İstanbul Türkiye İş Bankası Yayınları.
- Steinberger, P. J. (1983). Hegel on Crime and Punishment. The American Political Science Review, 77(4), 858-870.
- Ünsalan, F. (2007). Hegel'in Erken Dönem Metinleri Üzerine Bir İnceleme. Kocaeli. Öz: Cezalandırma üzerine tartışmaların özü itibariyle devlet teorileri ile benzerlik gösterdikleri ve her ikisinin de dile getirildikleri çağın siyasal-teolojik çerçevelere dayandığı söylenebilir. Hegel’in ceza teorisi Hegel’in ceza teorisi tam da böyle bağlam içinde anlam kazanır. Hegel birey ile toplum arasındaki ilişkinin yeniden düzenlendiği modern dönemde kendini gösteren dönüşümler ışığında cezanın ve dolayısıyla suçun kökensel olarak yeniden tanımlanması gerektiği önerisi ile dikkat çekmektedir. Bu çalışmada Hegel’in hak ve tanınma bağlamında temellendirdiği ceza teorisi öncelikle tarihsel olarak konumlandırılmaya çalışılacaktır. Ardından cezayı bir sonuç; adaletin bir tecellisi olarak gösteren genel eğilimden farklı olarak kurucu bir kavram olarak nasıl temellendirildiği tartışılacaktır. Hegel kapitalizmin ve anayasal bir devlet düzeninin yavaş yavaş tüm dünyaya yayılmakta olduğu bir dönemde suç ve cezayı tartışırken eski biçimlerin revize edilmesinin; daha açık bir anlatımla ise kutsalın akıl ile ikame edilmesinin yeterli olmadığını ileri sürmektedir. Hegel’e göre modern dünyada ceza, olması gereken aracılığıyla belirlenen suç bağlamında bir sonuç değil aksine suçu mümkün kılan edimdir. Anahtar Kelimeler: G.W.F. Hegel, ceza, suç, modern ceza teorileri.
