Author :
Abstract
Çağdaş fizik evrenimizin yaşam için hassas ayarlı olduğunu göstermiştir. Bazı teistler evrenin yaşam için hassas ayarının Tanrı’nın varlığı lehindeki bir Teleolojik argümana öncül oluşturabileceğini iddia etmişlerdir. Böyle bir argüman geliştirmenin bir yolu, teistik tasarım hipotezinin hassas ayarın en iyi açıklması olduğunu iddia etmektir. Bu argüman karşısında uygulanabilecek iki temel strateji vardır. Birinicisi hassas ayarla ilgili teistik tasarım hipotezinden daha güçlü doğalcı açıklamalar olduğunu iddia etmektir. Bu makalede tasarım argümanının iki en önemli alternatifi olan daha temel bir yasa ve çok evrenler hipotezlerini inceleyeceğiz. İkincisi teistik tasarım hipotezinin hassas ayarı açıklayabileceği fikrine itiraz edilebilir. Bu strateji ile yaklaşan iki itiraz “boşlukların Tanrısı” ve “Tanrı’yı kim tasarladı?” da ele alıp değerlendirmeye çalışacağız. Makalemizde iki yaklaşımın da hassas ayara dayalı Teleolojik argümanı çürütemediğini göstermeye çalışacağız.
Keywords
Abstract
Modern physics has shown that the universe is fine-tuned for life. Theists have argued that fine-tuning of the universe for life can be used as a premise in for a teleological argument for the existence of God. One possible way to develop such an argument is to argue that the best explanation of fine-tuning is theistic design hypothesis. There are two strategies which can be employed against this argument. First one can claim that there are naturalistic explanations of fine-tuning superior to the design hypothesis. In this paper, we analyze the two main alternatives of the design hypothesis, the more fundamental law, and multiverse hypothesis. The second one can object to the claim that the design hypothesis can explain fine-tuning. We also analyze two such objections the “God of the gaps” objection and “Who designed the God” objection. We try to show that both approaches do not undermine the teleological argument based on fine-tuning.
Keywords
- Barnes, L. (2013). Fine-tuning of the universe for life. Publications of the Astronomi- cal Society of Australia. 29-4, 529-564
- Barrow, J. D. and Tipler, F. J. (1986). The Antropic Cosmological Principle. Oxford, Clarendon Press.
- Carr, B. and Rees, M. (1979). The anthropic principle and the structure of the
- Carter, B. (1974). Confrontations of Cosmological Theories with Observational Data. IAU Symposium, Vol. 63. (Ed. M. S. Longair). D. Reidel: Dordrecht, 291-298.
- Collins, R. (2003). Evidence for fine-tuning. God and Design: The teleological argu- ment and modern science. (Ed. N. Manson) Abingdon: Routledge.
- Collins, R. (2009). The Teleological Argument: An Explanation of the Fine- Tuning of the Universe. The Blackwell Companion to Natural Theology, (Ed. W. L. Craig and J. P. Moreland) Chester: Wiley-Blackwell.
- Davies, P. (1982). The accidental universe. New York, Cambridge University Press.
- Davies, P. (1984). God and The New Physics. London: Penguin Books.
- Davies, P. (1989). The anthroic principle. Prog. Part. Nucl. Phys., 10, 1 – 38.
- Davies, P. (2007). The Goldilocks Enigma. Houghton: Mifflin Harcourt.
- Dawkins, R. (2008). The God Delusion. New York: Mariner Books.
- Dorling, J. (1970). Dimensionality of time. American Journal of Physics, 38, 539.
- Ellis, G. (2008). Opposing the multiverse. Astronomy & Geophysics, 49-2, 2.34.
- Hacking, I. (1987). The inverse gambler’s fallacy: the argument from design. The anthropic principle applied to Wheeler universes. Mind, 96, 331-340
- Hawking S., and Mlodinow, L. (2010). The Grand Design. New York: Bantam Books.
- Hogan, J. (2000). Why the universe is just so. Reviews of Modern Physics, 72-4, 1149-1161.
- Laudan, L. (1981). A Confutation of Convergent Realism. Philosophy of Science, 48- 1, 19-49.
- Leslie, J. (1989), Universes, London: Routledge.
- Lewis, D. (2001). On the Plurality of Worlds. Malden: Blackwell Publishers.
- Linde, A. (1994). The Self-Replicating Inflationary Universe. Scientific American, 271-5, 48
- Page, D. (2008). Is Our Universe Likely to Decay within 20 Bilion Years. Physical Review D, 78-6.
- Parfit, D. (1998). Why anything? Why this?. London Review of Books, Jan 22, 24- 27.
- Penrose, R. (1989). The Emperor’s New Mind: Concerning Computers, Minds and Laws of Physics. Oxford: Oxford University Press.
- Penrose, R. (2004). The Road To Reality. Jonathan Cope: London.
- Penrose, R. (2006). Before the big bang: An outrageous new perspective and its implications for particle physics. Proceedings of EPAC 2006, 2759-2767.
- Rees, M. (1999). Just Six Numbers: The Deep Forces that Shape the Universe. London: Weidenfeld & Nicolson.
- Setia, A. (2004). Fakhr Al-Din Al-Razi on Physics and the Nature of the Physical World: A Preliminary Survey. Islam & Science, 2-2.
- Smart J. C. (1985). Laws of nature and cosmic coincidence. The Philosophical Quar- terly 35-140, 272-280
- Smart, J. J. (1989). Our Place in the Universe: A Metaphysical Discussion. Oxford: Blackwell.
- Steinhardt, P.J and Turok, N. (2004). The Cyclic Model Simplified. New Astron. Rev. 49-2-6, 43-57.
- Stenger, V. (2004). Is the universe fine-tuned for us. Why Intelligent Design Fails: A Scientific Critique of the New Creationism. (Ed. M. Young and T. Edis). NJ: Rutgers University Press, 172-84.
- Tegmark, M. (1997) On the Dimensionality of Spacetime. Classical and Quantum Gravity, 14, L69-L75.
- Tegmark, M. and Rees, M. (1998). Why Is the Cosmic Microwave Background Fluctuation Level 10−5?. The Astrophysical Journal, 499, 526.
- Tegmark, M. (2005). Parallel Universes. Scientific American, 288, 40-51
- Tegmark M., Aguirre A., Rees M., Wilczek F. (2006). Dimensionless constants, cosmology, and other dark matters. Physical Review D, 73, 023505.
- Weinberg, S. (1977). The first three minutes: a modern view of the origin of the universe. New York: Basic Books.
- Weinberg, S. (1987). Anthropic Bound on the Cosmological Constant. Physical Review Letter, 59, 2607.
- White, R. (2000). Fine-tuning and multiple universes. Nous, 34, 260-67. Öz: Çağdaş fizik evrenimizin yaşam için hassas ayarlı olduğunu göstermiştir. Bazı teistler evrenin yaşam için hassas ayarının Tanrı’nın varlığı lehindeki bir Teleolojik argümana öncül oluşturabileceğini iddia etmişlerdir. Böyle bir argüman geliştirmenin bir yolu, teistik tasarım hipotezinin hassas ayarın en iyi açıklması olduğunu iddia etmektir. Bu argüman karşısında uygulanabilecek iki temel strateji vardır. Birinicisi hassas ayarla ilgili teistik tasarım hipotezinden daha güçlü doğalcı açıklamalar olduğunu iddia etmektir. Bu makalede tasarım argümanının iki en önemli alternatifi olan daha temel bir yasa ve çok evrenler hipotezlerini inceleyeceğiz. İkincisi teistik tasarım hipotezinin hassas ayarı açıklayabileceği fikrine itiraz edilebilir. Bu strateji ile yaklaşan iki itiraz “boşlukların Tanrısı” ve “Tanrı’yı kim tasarladı?” da ele alıp değerlendirmeye çalışacağız. Makalemizde iki yaklaşımın da hassas ayara dayalı Teleolojik argümanı çürütemediğini göstermeye çalışacağız. Anahtar Kelimeler: Hassas ayar, teleolojik kanıt, çok-evrenler, teizm lehindeki argümanlar, doğalcılık.
