I argue, in this paper, cultural failures can be analyzed as choices of rational individuals against the theories of primordialism and essentialism which tend to label acts of failure as irrational, even pathological. The application of public choice theory to culture helps us see failures as part of instrumental rational process in which individuals are concerned with maximizing their own interest and conflict forcing the sides to seek cooperation and compromise over new cultural norms. This application allows us to coin a new term which I call culture failure, to explain some behaviors of cultural actors based on public choice theory. Keeping this term in mind, I focus on behaviors and interactions of individuals, leaders, groups, and governments under the following titles: Cultural conflicts, the instrumentalization of culture through multiculturalism, and government intervention and free-riding.
Bu makalede kültürel başarısızlıkları irrasyonel ve hatta patolojik olarak gören ilkçi ve özcü teorilerin aksine bu başarısızlıkları rasyonel bireylerin tercihleri olarak analiz etmenin mümkün olduğunu tartışacağım. Kamu tercihi teorisinin kültüre uygulanması, başarısızlıkları, araçsal rasyonalite sürecinin bir parçası olarak görmeye olanak sağlar –ki bu süreçte bireyler kendi çıkarlarını maksimize etmekle ve tarafları yeni kültürel normlar üzerinde işbirliğine ve tavizde bulunmaya iten çatışma durumlarıyla ilgilidirler. Bu uygulama, kültürel aktörlerin bazı davranışlarını kamu tercihi teorisi temelinde açıklamak üzere kültürel başarısızlık olarak adlandırılabilecek yeni bir kavramın ortaya atılmasına da imkan verir. Bu kavramı zihnimizde tutarak aşağıdaki başlıklar altında bireylerin, liderlerin, grup ve hükümetlerin davranışları ve birbirleriyle olan karşılıklı etkileşimleri üzerinde duracağım: Kültürel çatışmalar, çok kültürlülük yoluyla kültürün araçsallaştırılması, hükümet müdahalesi ve bedavacılık.