Summary
Celâleddin Devvânî’de Ruhsal Tıp
Ruhsal hastalıklar ve bunları tedavisi meselesinin kaynağını Antik Yunan filozoflarından Platon, Aristoteles ve İslam filozoflarından Ebu Bekir er-Razi, İbnü’l Cezvî, olmak üzere birçok filozof bu mesele ile ilgilenmiştir. İslam felsefecileri, ruhsal tıp meselesi nefsten hareketle ahlak felsefesinin merkezine yerleştirerek psikolojik bir zeminde temellendirmeye çalışmışlardır. Celâleddin ed-Devvânî, felsefeyi nazari ve ameli olarak ikiye ayırarak ahlak felsefesi daha çok ameli felsefe bağlamında ele alarak onun yetkinliğinden ahlaki eylemlerin itidalinden bağlamıştır. Bu yetkinliğin oluşması ise faziletleri koruma ve ahlaki hastalıkları ortadan kaldırma şeklinde tanımlanabilir. Alışkanlıklar sonucu nefste yerleşen bu hastalığın tedavisi için nefsin ifrat ve tefritten uzak tidal üzere olması gerektiğini açıklar. Devvânî, şaşkınlık, cehalet, öfke, korkaklık, şehvet, hüzün, hased gibi hastalıkları ruhsal tıp açısından ele alarak tedavi yollarını önermiştir.
Keywords
Devvânî, ahlak, ruhsal tıp, nazari felsefe, ameli felsefe, erdemler.
