Summary
Bir Erdem Olarak Özsevgi: Aristoteles Merkezli Bir Okuma
Ahlak felsefesinin en önemli tartışma konularından biri, ahlakta duyguların yeridir. Bu makalede ise sevgi nesnesinin, sevenin kendisi olması yani özsevgi problemi erdem olması bakımından tartışılacaktır. Özsevgi, çoğu defa bencillikle aynı anlamda kullanılmakta, bu yüzden ahlaktaki yeri problemli hale gelmektedir. Özsevgiyle ilgili tartışmalarsa tarihsel olarak Aristoteles’e kadar gitmektedir. Aristoteles, iki tür özsevgi arasında ayrım yapar: İlki ahlaki bir kaygı gütmeyen insanların sahip olduğu ve bu çalışmada bencillik denilen özsevgidir. İkincisi ise erdemli bir hayat sürmeyi amaç edinen insanların sahip olduğu, gerçek anlamda özsevgidir. İki tür özsevgi arasında yapılan bu ayrım özsevgi ve bencilik arasındaki farkı ortaya koyduğu gibi özgeci eylemleri özsevginin kapsamına da dahil etmektedir. Bu makalede özsevginin bir erdem olduğu iddia edilmektedir. Bu iddia çerçevesinde Aristoteles’in “orta” kavramının özsevgiye uygulanmasının yani özsevginin bencillik ve özgeciliğin “orta”sı olarak konumlandırılmasının mümkün olup olmadığı da tartışılacaktır.
Keywords
Aristoteles, erdem, özsevgi, bencillik, özgecilik.
